Spelen

De dokters onderzochten Dagda (bla bla bla geen zin in) dagda bleef kalm zitten, hij zweeg.

Halwende liep terug naar de kamer en klopte op de deur voor hij binnen kwam.

Morgana
Ik blijf rustig staan wachten.

Xania
Ik zucht even en kom dan maar overeind. Ik doe de deur open, hopend dat het niet een van die rottige wachters is. Die moeten gewoon een eind oprotten x)
"Hee"
zeg ik zacht als ik zie dat het Halwende is.

"hey" ANtwoorde Halwende "Gaat het?" vroeg hij toen, hij liep de kamer maar binnen en merkte dat Gwydion weg was.

Uiteindelijk kwamen de dokters naar morgana, ze waren zelf nog niet geheel overtuigd dat dagda morfran niet was dus durfde hem zelf niet te genezen x3

Xania
"Prima hoor."
Mij zul je eigenlijk nooit horen zeggen dat het niet gaat, al gaat het nog zo slecht. Daar ben ik simpelweg te koppig voor x)

Morgana
"Stelletje uilskuikens."
zeg ik geïrriteerd. Goed, ze kunnen het dus wel, maar nu zijn ze weer te bang. Het is ook altijd wat.
Dan loop ik maar naar Dagda toe en zet mijn enorme boog tegen de muur vlakbij aan.
"Goed, aangezien niemand er kennelijk van overtuigd is, dat je Morfran niet bent, zal ik je dit vast vertellen: Maak één beweging die me niet aanstaat en je bent dood."
Zo, dat is duidelijk.

Dagda keek verbaasd op naar Morgana, toch knikte hij begrijpend.
Het zou nog lang gaan duren voor iedereen hem hier vertrouwde dat had hij al wel gemerkt.
Al wist hij ook dat als hij pech had hij daar de tijd nooit meer voor zou krijgen,
niet in zijn leven althans.

Halwende knikte "waar is Gwydion heen?" vroeg hij toen toch maar.

Morgana
Zo, en nu dat duidelijk is, buig ik me over zijn been heen. Dat is simpel gedaan. Al snel is alles al weer helemaal genezen, en zal hij nergens meer last van hebben.
"Verder nog ergens last van?"
Het feit dat hij al luistert naar die waarschuwing bevestigd het nog meer, dat hij Morfran niet is. Zo bang voor Morfran ben ik nooit geweest eigenlijk.
Als het ooit echt nodig zou zijn geweest, had ik een deel van mijn gaven kunnen aanwenden die ik nooit gebruik, maar die wel uiterst effectief zijn...

Xania
"Weg. Te veel bloed."

Dagda verwonderde zich kort over het feit dat zijn been genezen was. "mijn ribbenkast is volgens mij gekneusd." antwoorde hij. gewond hadden ze hier niets aan hem, en had hij ook niets aan zichzelf.
Nu ze hem aanbood te helpen nam hij die hulp dan ook dankbaar aan.
Hij merkte de angstige blikken van de dokters op en wendde zijn gezicht van hen af.

Halwende knikte even "Morgana helpt hem met zijn verwondingen" zei hij toen kalm.

Morgana
Ik knik even en fiks zijn ribbenkast ook gelijk x)
De doktoren werp ik even een korte veelzeggende blik toe. Als je zo bang bent, blijf daar dan niet staan. Oprotten, of doe het zelf.

Xania
Ik knik even. Ik neem het mezelf wel nog steeds gewoon kwalijk dat ik Halwende niet gelijk geloofde.

"hij begrijpt het wel Xania." probeerde halwende toen, hoewel hij hier eigenlijk vrij slecht in was.

De dokters vluchtten vrijwel meteen na die blik. zacht zuchtte dagda om hun reactie. maar hij schoof het opzij.
Hij glimlachte even naar Morgana "bedankt" zei hij toen.

Xania
"En dat kan je nu al zeggen, nu je hem twee minuten gezien hebt."
Bij mij kan het heel snel de andere kant op gaan, een verkeerde opmerking en je hebt mij gelijk boos x)

Morgana
"Geen probleem."
Ik sta weer op.

"goed punt.." bekende halwende "toch denk ik dat hij je het wel vergeefd, hij verzette zich niet tegen je ondanks dat het een fout was."

Dagda knikte en kwam ook maar van de tafel af, hij voelde zich weer als herboren, wellicht kon hij meteen ergens helpen?

Xania
Ik kijk hem even strak aan en kijk dan weer weg, geen antwoord gevend. We zullen het wel zien.

Morgana
Ik pak mijn boog weer, dat ding heb ik altijd binnen enkele meters in de buurt x)
Dan loop ik verder de ziekenzaal in, waar die doktoren nog altijd staan te fluisteren.
"Schrijf hier even jullie namen op."
Ik gris een papier van tafel af, en schrijven jullie. En waag het niet de naam van iemand anders op te schrijven.

de dokters keken niet begrijpend op, maar één blik van Morgana was genoeg dat ze zich allen haaste naar het papier om hun naam op te schrijven.

Halwende knikte "goed, dan eehm. ga ik weer"

Morgana
Ik pak de lijst.
"Mooi, en laat dit soort ongein niet nog een keer gebeuren, anders kunnen jullie beter een andere baan zoeken."
Dan loop ik weer weg, zo dat is duidelijk genoeg.

Xania
Ik knik even langzaam.
"Sorry."
zeg ik bijna onverstaanbaar. Zware stemmingswisselingen x)

halwende keek om naar Xania "je hoeft je niet tegenover mij te verontschuldigen" antwoorde hij met een glimlach.

dokters slikten x3
Dagda besloot de ziekenzaal maar te verlaten. we voorzichtig om eenzelfde welkom voor een tweede keer te voorkomen.

Xania
Ik ontwijk zijn blik.
"Ik denk niet dat ik me tegenover Dagda kan verschuldigen."

Morgana
Ik loop langs Dagda heen, nog meer aan het denken over al die doktoren. Stelletje sukkels.

Halwende knikte "dat kan ik begrijpen. maar ergens is dat ook het mooie van een vorstin zijn." hij knielde bij haar neer. "via anderen kun je je spijt betuigen, hoewel dat onmenselijk kan lijken warrderen velen zo'n verontschuldiging ook. mocht je het toch willen doen. daarbij staat het land op het punt van oorlog, ik denk dat iemand die zo ver reist om daarin te helpen het begrijpt hoeveel druk er dan op een vorstin staat."

Dagda liep door de gangen. hij had een mantel omgeslagen, in de hoop niet wee verkeerd herkend te worden.

Xania
Ik knik even, al weet ik toch al dat ik dat nooit zal doen. Het is veels te laf.. Maar ergens heeft hij ook wel gelijk, het is altijd een mogelijkheid mocht ik het echt niet kunnen.
Maar wat nou vorstin... Kom op zeg, dat ben ik nooit, nooit geweest.
"Ik haat het gewoon. Ik wil het niet meer... Ik heb het nooit gewild."
Het ergste blijft dat ik er mijn eigen vader voor moest doden, als was hij allang mijn vader niet meer. Daarvoor had Zandor hem al te goed in zijn greep, daarvoor haatte hij mij altijd al te veel.

Morgana
Ik besluit de lijst straks maar even langs iemand te brengen, eerst maar gewoon even rustig gaan zitten.

Halwende legde een hand op haar schouder "sommige paden zijn moeilijk te bewandelen Xania, maar onthoud hoe moeilijk een pad is, elke stap die we nemen is slechts voor een leerproces van een groter geheel. acceptatie van situaties die we in onze ergste nachtmerries nog niet durfden te vrezen is een stap om het proces in de loop van de tijd te vergemakkelijken. En je staat er nooit alleen voor zolang je jezelf toestaat jezelf te blijven."

Dagda liep verder. enkele dienstmeisjes keken hem vragend aan toen ze zijn gezicht niet konden zien.

Xania
Ik knik even.
"Dank je."
Dan kijk ik hem even aan met een kleine glimlach, haal diep adem en kom weer overeind.
"Sorry, ik moet me niet zo laten gaan."

Halwende glimlachte kort "Ik begrijp het, jezelf laten gaan is niet erg zolang je jezelf ermee onder controle houd."
Gwydion sprong zonder enige aankondiging terug de kamer in via het raam "sorry, het werd even teveel."

Xania
Ik knik nog even naar Halwende, maar ga er verder niet op in. Ik heb geen zin dit gesprek verder te voeren met Gwydion erbij, niet om hem, maar het is goed zo.
Dan kijk ik om naar Gwydion.
"Gaat het weer een beetje?"
Ik glimlach even, en laat verder nergens iets van merken.
Ja, hoe kan je dat ook vergeten. Goed, je eigen vader vermoord, al dat gedoe met Morfran, je hebt een rijk te leiden, er komt een enorme oorlog aan die we waarschijnlijk niet kunnen winnen. Daarbij komt nog eens dat ik een draak ben, en owja, om het even nog erger te maken is Gwydion een vampier. Maar verder geen stress, niets aan de hand.. x)

Gwydion knikte "jawel." Halwende keek even naar de twee "dan ga ik maar weer." antwoorde hij nog waarna hij de kamer verliet.

Xania
Ik loop naar Gwydion en sla mijn armen om zijn nek.
"Als je het niet trekt moet je het zeggen."
zeg ik zacht.

Gwydion keek naar xania. een lichte rode gloed lag over zijn ogen, al was zijn oorspronkelijke kleur overheersender. hij sloeg zijn armen om haar middel en glimlachte "het lukt nog wel."